Dzięki odkryciu grobowca królowej Szubad wiemy, jakie ozdoby nosiły kobiety w Mezopotamii prawie 5 tysięcy lat temu.
Królowa-kapłanka Szubad mieszkała w Ur nad Eufratem. Jej grobowiec czekał nietknięty na odkrycie przez czterdzieści sześć wieków, aż do lat dwudziestych zeszłego stulecia. Złożonej w nim władczyni towarzyszył cały orszak. Wejścia strzegło pięciu uzbrojonych w sztylety żołnierzy. Znaleziono również szczątki dam dworu, a nawet harfiarza, który miał umilać królowej pobyt w zaświatach.Na ostatnią drogę Szubad bogato wyposażono nie tylko w naczynia oraz pięknie inkrustowaną lirę i harfę ze złotymi głowami byków, ale nawet w rydwan. I oczywiście w klejnoty! Owinięta wokół głowy królowej złota przepaska ma 8 metrów długości. Fryzurę wieńczy wspaniały diadem ze złotych liści i kwiatów, które ozdobiono koralikami z lapis lazuli i krwawnika.
Na czubku głowy przymocowano wysoki grzebień ze złota, zakończony trzema rozetami. W uszach, Szubad nosiła ciężkie kolczyki w kształcie półksiężyca, a na szyi kilka sznurów paciorków. Jej biżuteria to najstarszy w dziejach zachowany przykład pracy jubilerskiej na tak wysokim poziomie. Wszystko zdumiewa precyzją wykonania i pięknem formy.
Autor: Marzena Krzewicka
Fot. goldsmith.it
