Rudolf II nie zasłynął jako wybitny władca, przeszedł za to do historii jako wielki miłośnik sztuki i biżuterii. W 1576 roku został władcą Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Aby uczcić swoją koronację, król sam stworzył projekt korony. Ostatecznie została ona wykonana w Pradze w 1602 roku przez niderlandzkiego jubilera Jana Vermeyena.
W późniejszych wiekach należała do insygniów austriackiej rodzinny cesarskiej.
Korona ma kształt mitry, a jej wysokość to 28,30 centymetra. Szkielet korony opiera się na głównej obręczy, od której odchodzą cztery duże oraz małe lilie. Duże lilie zostały inkrustowane rubinami, diamentami oraz perłami. Mniejsze zaś wykonane zostały z rubinów oraz dużych pereł. Koronę zamykają dwie złote, emaliowane półobręcze, na szczycie znajduje się krzyż.
Warto zaznaczyć, iż liczba kamieni szlachetnych oraz ich rozmieszczenie mają szczególne, alegoryczne znaczenie. Osiem diamentów, które zdobią dolną obręcz, nawiązuje do szachownicy (połowa szachownicy to osiem pól). Diadem ma stanowić symbol niezwyciężonego Jezusa Chrystusa, którego „ambasadorem” na ziemi jest właśnie cesarz. Szmaragd zwieńczający koronę ma symbolizować jego osobę.
W trójkątach sferycznych zostały wygrawerowane najważniejsze momenty z życia Rudolfa II:
– zwycięstwo w wojnie z Turcją,
– koronację na Cesarza Rzymskiego w Ratyzbonie;
– koronację w Pradze,
– uroczysty wjazd na Wzgórze Królewskie w Bratysławie.
Wewnętrzna część korony okryta jest aksamitem. Obecnie koronę można oglądać w Schatzkammer na zamku Hofburgu w Wiedniu.
Aurelia Sawicka/ks
fot. flickr.com
