Biżuteria stworzona przez Rene Lalique
Stefano Papi autor książki 'Stage Jewels and Jewellery of the House of Savoy, oraz współautor ’20TH Century Jewellery and the Icons of Style’ stworzył wyjątkową książkę, odkrywającą tajemnicę przepięknej cesarskiej biżuterii.
Elegancja, piękno i ekstrawagancja, to wszystko zostało zawarte w 352-stronicowej księdze „Jewels of the Romanovs: Family & Court”, ukazującej ponad 300-letni fascynujący okres w historii Rosji w czasie panowania Romanowów od 1613 do 1919 roku. Ekstrawagancki gust carów jest w szczególności widoczny w carskiej biżuterii zebranej pod koniec XIX i na początku XX wieku.
Stefano Papi pracował kiedyś, jako Starszy Specjalista ds. biżuterii w takich domach aukcyjnych, jak Sothesby’s, czy Christie’s Dzięki szeroko zakrojonym badaniom zidentyfikował on każdy element z badanych przez siebie kosztowności, określając ich pochodzenie oraz badając historię otaczających go kamieni oraz ludzi, którzy je nosili.
Ta książka daje szczegółowy wgląd w klejnoty Romanowów i jest również swego rodzaju mapą dla czytelnika, ukazującą złote lata cara prowadzące do jego powolnego upadku. Oferująca wspaniałe klejnoty, diamenty, szafiry i perły, książka jest fascynującą skarbnicą wiedzy na temat historii i świetności monarchii rosyjskiej.
Karina Gaszczyńska
źródło i zdjęcia: The Jewellery Editor
Miniaturowe portrety przedstawiające Aleksandra III i dzieci Marii Fiodorownej
Diamentowa biżuteria z połowy XVIII wieku
Wielka Księżna Elżbieta wraz z damą dworu. Rok 1897
Podczas koronacji w 1896 roku Mikołaj II podarował Wielkiemu Księciu Władimirowi tę wyjątkową skrzynkę Faberge
Odręcznie napisany list przez Mikołaja II, w którym czytamy: „Alix, proszę przyjmij ten niewielki prezent, jako pamiątkę tego dnia”
Diamentowa brosza z szafirami wraz z pasującymi do niej kolczykami
Cygaretka Fabergé podarowana, jako prezent ślubny dla Wielkiej Księżnej Eleny i Księcia Mikołaja w 1902 roku
Miniaturowy portret Cesarzowej Marii Fiodorownej w kształcie serca, z perłami i emalią
Etui zaprojektowane przez Augusta Holmströma, wykonane z czterech rodzajów złota i ozdobione kwiatowym motywem
Etui w stylu Rococo pokryte przezroczystą emalią chartreuse i wysadzane diamentami
Kasetka wykonana w złocie i masie perłowej. Michael Perkhin, 1890 rok
Biżuteria z akwamarynem i diamentami, mogąca służyć jako brosza lub zawieszka
Zawieszka z perłą i diamentami
Kolczyki z diamentami w kształcie gruszki, które były własnością Królowej Marii Antoniny
Naszyjnik z monogramem z perłami, diamentami i emalią
Zdjęcie Cesarzowej Marii Fiodorownej w koronie podczas koronacji Mikołaja II
Szafir Logana
Szafir Rockefellera
Szafir birmański
Szafir Bismarck
Gwiazda Azji
Birmański rubin Etcetera o owalnym kształcie zdobi pierścionek wykonany w 18-
regularnie, nawet jeśli nie były przez dłuższy czas noszone. W razie mocnych zabrudzeń bądź chęci odświeżenia perłowego blasku, należy umyć je w letniej wodzie z delikatnym mydłem, najlepiej naturalnym, pozbawionym detergentów i ewentualnie wyczyścić miękką ściereczką z użyciem mydła. Jeśli i to nie przynosi skutku, jest też drugi sposób. Należy posłużyć się skórką z cytryny – jej wewnętrzną, białą stroną, pocieramy lekko perły. Kwasy owocowe zawarte w skórce, usuną zabrudzenia, a skórka ściągnie je z powierzchni pereł. Następnie opłukujemy je w zimnej wodzie, dzięki czemu powinny błyszczeć jak nowe. W przypadku zmatowienia można też włożyć je na noc do szklanki z mlekiem i rano opłukać letnią wodą oraz wypolerować miękką ściereczką. Jednak to tylko domowe sposoby na renowację blasku pereł. Pamiętajmy, że perła jest tak delikatnym surowcem, iż trzeba z nią postępować niezwykle ostrożnie, a wszelkie zaniechania w pielęgnacji, bądź zbyt inwazyjne czyszczenie, doprowadzić mogą do nieodwracalnego utracenia blasku. Dlatego jeśli nie jesteśmy pewni czy postępujemy z perłami prawidłowo, zawsze warto ich renowację polecić specjalistom. W ten sposób będziemy się cieszyć ich urodą przez wiele lat.
wysoka, cymofan posiada w sobie wiele charakterystycznych inkluzji, które czynią go nieprzeświecającym. Inkluzje te posiadają charakter igiełkowatych wrostków i kanalików i w przypadku cymofanów są bardzo pożądane. Im ich więcej, tym efekt „kociego oka” jest bardziej wyraźny.
są zbudowane, ulega zmianom i rozkładowi, co oznacza, że pod wpływem wilgoci perły pęcznieją, a w wyniku ekspozycji na nadto suche powietrze – wysychają, kruszeją i pękają. Proces starzenia się pereł można podzielić na następujące fazy: matowienie, pękanie, łuszczenie, rozsypywanie się.
Poprzedni
