Pierwsze próby nadania kamieniom szlifu, odkrywającego ich wewnętrzne piękno, podjęto w XV wieku we Włoszech. Początkowo działania szlifierzy były dość nieporadne i jakością znacznie odbiegały od umiejętności dzisiejszych specjalistów. Szlify były płaskie i w niewielkim stopniu ukazywały blask kamieni. Z czasem, coraz bardziej udoskonalano technikę, narzędzia i maszyny do obróbki surowców, co skutkowało coraz wyższą jakością i różnorodnością szlifów.
Pierwszym krokiem w procesie szlifowania kamieni jest ich dokładna obserwacja. Szlifierz musi skrupulatnie przeanalizować kształt kamienia, albo dobrać do niego odpowiedni rodzaj szlifu. Dodatkowo należy uwzględnić właściwości fizyczne oraz optyczne minerału.
Odpowiedni szlif pozwala wydobyć maksymalną brylancję, która powstaje wskutek wielokrotnego odbicia promieni świetlnych wewnątrz kamienia oraz odbicia od jego zewnętrznych płaszczyzn. Co więcej, poprzez odpowiednie cięcie można niejako ukryć widoczne skazy i niedoskonałości w strukturze wewnętrznej kamienia. Odpowiedni szlif pozwala uzyskać jak największy blask i tzw. życie kamienia, przy jak najmniejszym ubytku drogocennego materiału. Wielkość kamienia decyduje o jego wartości, więc zachowanie jak największej masy jest kluczowe podczas ich szlifowania. W pierwszym artykule tego cyklu przedstawione zostały trzy rodzaje szlifów. Ta część zawiera odmiany tych szlifów oraz ich charakterystykę.
Szlif szmaragdowy
Jest odmianą szlifu schodkowego. Charakteryzuje się prostokątną taflą, otoczoną równoległymi fasetkami w kształcie czworokątów. Krawędzie na tafli kamienia często kruszą się i rysują. W szlifie szmaragdowym zapobiega się niszczeniu kamienia poprzez zeszlifowanie rogów tak, aby tworzyły dodatkowe fasetki. Jest to cecha typowa dla tego szlifu.
Szlif szmaragdowy najczęściej nadaje się szmaragdom, ale także turmalinom, akwamarynom i nierzadko brylantom. (zdjęcie powyżej po prawej stronie – pierścionek ze szmaragdem w szlifie szmaragdowym)
Szlif baguette
Jest kolejną odmianą szlifu schodkowego o wydłużonej prostokątnej lub trapezowej tafli. Kształtem przypomina francuską bagietkę, stąd nazwa szlifu. Szlif ten ma prostą geometryczną formę, dlatego doskonale sprawdza się w diamentach i szmaragdach. Szczyt popularności szlifu baguette przypada na lata 20-te i 30-te XX wieku, czyli w okresie panowania stylu Art Deco.
Szlif baguette
Bransoleta typu bangle z diamentami w szlifie baguette, link do aukcji
Szlif poduszkowy
Jest odmianą szlifu mieszanego. Korona jest w szlifie brylantowym o nietypowych zaokrąglonych narożach, dzięki czemu przypomina kształt poduszki. Pawilonowi kamienia nadaje się szlif schodkowy. Fasetki w szlifie poduszkowym często mają większą powierzchnie, aby wzmóc brylancję. Większe fasetki powodują także, że przejrzystość kamienia jest bardziej widoczna. Co za tym idzie kamienie selekcjonowane do tego szlifu muszą być wyjątkowo czyste.
Pierścionek z centralnym topazem w szlifie poduszkowym, link do aukcji
Szlif millenium
Szlif millenium powstał stosunkowo niedawno i od razu stał się symbolem nowego tysiąclecia, stąd też wzięła się jego nazwa. Kamień w tym szlifie może mieć nawet 1000 fasetek. Korona kamienia może mieć dowolny kształt oraz szlif: okrągły, schodkowy, owalny, gruszkowaty, czy trójkątny. Na pawilonie kamienia umieszcza się jak najwięcej fasetek, aby wydobyć intensywne iskrzenie światła wewnątrz.
Wisiorek z cytrynem w szlifie millenium, link do aukcji
Szlify fantazyjne
Stosuje się je do kamieni o nietypowych, nieregularnych kształtach oraz do takich, które posiadają niedoskonałości lub widoczne inkluzje. Kamienie w szlifach fantazyjnych mają różnorodne kształty: łezki, serduszka, trójkąty, latawce, rozety, wielokąty, itp. Dzięki niestandardowej formie i ułożeniu fasetek można wydobyć maksymalne odbicie światła wewnątrz kamienia. Współcześnie fantazyjne szlify często są projektowane i wykonywane techniką laserową, pozwala to także tworzyć coraz to nowe szlify o wyszukanych kształtach.
Kolczyki z granatami w kształcie markizy, link do aukcji
Szlif Princessa
Jest jedną z najbardziej lubianych odmian szlifu fantazyjnego, wymyślono go stosunkowo niedawno, w 1973 roku Szlif ten składa się z 45 fasetek. Do tafli przylega ich 8, a pozostałe fasetki tworzą długie pasy poniżej rondysty. Przy czym na każdą fasetkę przy tafli przypadają trzy fasetki rondysty, co powoduje niesamowite iskrzenie odbitego światła.
Pierścionek z czterema różowymi szafirami w szlifie princessa, link do aukcji
Przeczytaj także:
Szlify kamieni szlachetnych, część 1
Szlify kamieni szlachetnych, część 2
Autorka tekstu: Marta Zaremba
Zdjęcia: kings1912.com; diamondqueensland.com.au; diamondsforyou.pl
