Rama korony została wykonana z 20-karatowego żółtego złota, którą następnie inkrustowano 477 szmaragdami o łącznej masie 1524 karatów.
Niezwykła korona powstała na przełomie XVI wieku w Popayán i jest ona swoistym podziękowań dla Najświętszej Marii Panny. Miasto w XVI wieku nawiedziła epidemia ospy. Mieszkańcy organizowali liczne nabożeństwa, wznosili modlitwy do Matki Boskiej i Jezusa Chrystusa w intencji zażegnania groźnej epidemii. Kiedy ta nastąpiła, za okazaną łaskę, ufundowali niezwykłą koronę.
Dzieło zaczęło powstawać w 1592, swoją wspaniałością i bogactwem miało przyćmić wszystkie powstałe do tej pory królewskie korony. Szmaragdy, które użyto do jej wykonania pochodzą w większości z Ameryki Południowej. Największy z nich, o wadze ponad 45 karatów, należał podobno do samego inkaskiego króla – Atahualpy.
Prace nad tym dziełem powierzono dwudziestu sześciu jubilerom z całej Europy, którzy poświęcili jej sześć lat. Ostatecznie zostało ona ukończona w 1599 roku i spoczęła na głowie Najświętszej Marii Panny w kościele katedralnym w Popayán.
Korona Andów, jak ją później nazwano, została skradziona w 1650 roku. Udało ją się odzyskać z rąk złoczyńców, ale wielokrotne próby ponownej kradzieży, zmusiły opiekunów do jej rozmontowania i ukrycia w różnych skarbcach.
Za zgodą papieża Piusa X, korona została w 1909 roku sprzedana, a całkowity dochód przeznaczono na cele charytatywne.
Przez kolejne lata przechodziła ona prze ręce kolejnych właścicieli. W 1997 roku została sprzedana, anonimowemu nabywcy, na aukcji domu Christie’s.
Aurelia Sawicka
Fot. gemaffair.files.wordpress.com/imamuseum.org
