Czyli trochę historii o nowym złocie.
Pallad to jeden z metali szlachetnych, który razem z platyną, rodem, rutenem, osmem i irydem tworzy grupę platynowców. Jest to połyskliwy, srebrnoszary metal, który wykazuje odporność na działanie zarówno powietrza, wody jak i niektórych kwasów. Pallad został odkryty przez Wiliama Hyde Wollastona w 1803 r. Jego nazwa została zapożyczona od asteroidy Pallas, którą nazwano na cześć greckiej bogini mądrości – Ateny. Pallas (z gr. panna) to po prostu jeden z wielu przydomków nadawanych tej bogini, które miały podkreślać jej cnotę. Pallad jest używany w jubilerstwie zarówno jako osobny metal szlachetny (tj. złoto, srebro i platyna), jak również jako niezbędny składnik służący do produkcji białego złota (to właśnie palladowi lub niklowi zawdzięczamy tę charakterystyczną barwę, ponieważ pierwiastków tych używa się jako metali odbarwiających złoto).
Co do właściwości hipoalergicznych tego metalu, to o ile człowiek nie jest uczulony na nikiel, pallad nie uczula. Wynika to z tego, że w palladzie jest bardzo mało „zanieczyszczeń” innymi pierwiastkami, bowiem stanowią one tylko 10% całej jego masy.
Co ciekawe pierwiastek ten jest jaśniejszy i o 40% lżejszy od platyny oraz co najważniejsze, jest od niej twardszy (o ok. 12%). Oprócz tego, podobnie jak platyna, po pewnym czasie pokrywa się patyną.
Pallad mimo, że odkryty na początku XIX wieku, nie został od razu doceniony w przemyśle jubilerskim. Po raz pierwszy jego piękno zostało zauważone i wykorzystane przy produkcji biżuterii dopiero w 1939 r.
Anna Chmielewska
Źródło:
www.bizuteria.pl/2010/01/12/pallad-nowe-zloto
www.pl.wikipedia.org
