Na podstawie najstarszych znalezisk możemy określić, iż biżuteria znana była w Egipcie już okolo 3100 roku p.n.e. Wtedy właśnie, po zjednoczeniu dwóch państw egipskich – Górnego i Dolnego Egiptu – rozpoczęło się panowanie pierwszej dynastii z Thynis.
Starożytni Egipcjanie do wyrobu biżuterii wykorzystywali złoto, ponieważ jego wydobycie z płytko leżących złóż w piasku rzecznym nie nastręczało problemów. Najpierw tworzono proste formy, ponieważ nie znano metod obróbki. Dopiero w IV w. p.n.e. rozwinęło się wytapianie i bardziej precyzyjna obróbka, a to dzięki nowym sposobom na uzyskanie w piecach wysokich temperatur, dochodzących nawet do 1400 °C.
Z czasem techniki złotnicze rozwinęły się na tyle, że Egipcjanie mogli przekazać je całemu starożytnemu światu. Złoto zyskało na wartości, ponieważ stało się środkiem płatniczym. Jego obróbka zaczęła być ściśle nadzorowana a rzemieślników obowiązywały konkretne przepisy. Nie wszyscy mogli więc pracować ze złotem, co z pewnością było motywacją do dalszych poszukiwań. Ostatecznie nauczono się wytapiać miedź z malachitu, a także srebro, cynę, ołów i żelazo.
Do wyrobu biżuterii wykorzystywano także kamienie szlachetne, między innymi karnelian, jasper, lapis lazuli, malachit i turkus. Nie wahano się przed użyciem barwionego szkła, które dość dobrze imitowało wyżej wymienione kamienie. Rozwinięto również techniki inkrustacji. Polega to na tym, że wykłada się powierzchnię odpowiednio wyciętymi płytkami z różnych materiałów, np. kamieni szlachetnych, tworząc konkretne wzory.
W tamtych czasach biżuterię nosiły zarówno kobiety, jak i mężczyźni, ponieważ miała ona charakter nie tylko ozdobny, ale także symboliczny. Była to przede wszystkim symbolika religijna, związana także z honorem, władzą i religijną potęgą faraona. Miała ochraniać Egipcjan za życia oraz po śmierci.
Na ówczesną biżuterię składały się bransoletki, pierścienie, naszyjniki, zapinki i kolczyki, a także pektorały, korony, diademy i ozdoby do włosów.
K.S.
Źródło i Fot. : sztukaprzenosna.blox.pl
