Największy diament świata został znaleziony 26 stycznia 1905 r. w kopalni Premier Diamond Mine pod Pretorią w R.P.A., przez strażnika Fredericka Wellsa.
Pierwotnie miał wymiary 10x6x5 cm i ważył 3106 karatów (621,2 g). Był najprawdopodobniej jeszcze większy – wskazywała na to jego pierwotna postać: nieregularny ośmiościan z widoczną płaszczyzną odłupania. Nazwę Cullinan diament zyskał od nazwiska dyrektora angielskiej spółki diamentowej Thomsa Cullinana, właściciela kopalni w której został znaleziony.
Minerał został zakupiony przez rząd Transwalu za równowartość 150 000 funtów szterlingów i ofiarowany w 1907 roku królowi Edwardowi VII na jego 66 urodziny. Do Londynu Cullinan dotarł zwykłą drogą pocztową, w skromnej paczce ze znaczkiem. Dla odwrócenia uwagi od rzeczywistego diamentu policja zorganizowała głośną inscenizację rozgrywającą się na pokładzie królewskiego okrętu, na którym w zaplombowanym pudle miał być przewożony diament.
Na polecenie króla amsterdamska firma braci Asscher dokonała podziału kamienia oraz jego oszlifowania. 10 lutego 1908 roku Joseph Asscher dokonał mistrzowskiego cięcia, dzięki któremu z bryły uzyskano 9 ogromnych kamieni i 96 mniejszych. Trzech szlifierzy szlifowało pozyskany materiał osiem miesięcy.
Z uzyskanych w 1908 roku brylantów dwa największe kamienie: Cullinan I i Culllinan II, król Edward VII kazał umieścić w skarbcu koronnym w Tower w Londynie. W 1937 roku wmontowano je w brytyjskie insygnia państwowe.
Bracia Asscher otrzymali od króla tytułem zapłaty 102 ze 105 kamieni. W 1910 roku małe kamienie odkupił premier Związku Południowej Afryki, Louis Botha, który podarował dwa z nich: księżnej Walii, Marii i królowej Anglii, Aleksandrze.
Autor: M. L.
Fot. internetstones.com, elitechoice.org
