Pierścień anglosaski
W średniowieczu złoto zyskało miano najszlachetniejszego metalu. Było głównym kruszcem, z którego wykonywano biżuterię. Symbolizowało władzę królewską i związane było z insygniami władzy. Ze względu na właściwości złota (jest kowalne), złotnicy i jubilerzy, mieli ogromne spektrum możliwości i rozwiązań technicznych w kwestii wyrobu biżuterii. Dlatego właśnie wtedy rozwinęło się wiele znanych wcześniej technik jubilerskich i przydatnych w jubilerstwie, m.in.: lutowanie, platerowanie, czy pozłacanie. Aby pracować w tak delikatnym metalu, jubilerzy używali równie delikatnych i misternych metod obróbki. Tymi dawnymi, najbardziej cenionymi technikami są: filigran, granulacja, emaliowanie, inkrustowanie, intarsjowanie, odlewanie czy wyciskanie punc. Metody te wymagały dużych umiejętności jubilerskich oraz doskonałej precyzji w zdobieniu.
Zdjęcie po prawej: brosza penannular
Gama wykorzystywanych w jubilerstwie kamieni, była szeroka, a zawód szlifierza stał się bardzo popularny. W tym czasie ogromną wagę przywiązywano też do magii kamieni szlachetnych. Wierzono w ich nadnaturalną, magiczną moc oraz lecznicze działanie. Przypisywano im znaczenie astrologiczne lub religijną symbolikę. Dostojnicy kościelni używali pierścieni z kamieniami, wśród których najważniejszą rolę odgrywał szafir w kolorze niebieskim, wskazując na skupienie się na „rzeczach niebieskich”. W średniowieczu prawie wszystkie kamienie szlachetne trzeba było importować spoza Europy, jednak bursztyn, onyks, słodkowodne perły czy koral, były łatwo dostępne w Europie. Współczesny szlif fasetowy, rozwinął się dopiero pod koniec średniowiecza. Wcześniej, kamienie szlifowane były w szlif kaboszon.
Pierścień z emalią cloissonne, X-XI wiek, Niemcy
Co ciekawe, diamenty nie były wówczas zbyt mocno cenione, gdyż diament w szlifie kaboszon nie miał szansy wydobycia swojej brylancji i nie zachwycał blaskiem i urodą, w przeciwieństwie do kolorowych kamieni, jak szmaragdy i rubiny, które były wtedy najdrożej cenione. Wykorzystywano również mniej wartościowy kryształ górski, który czasem grawerowano.
Krzyż Lotarius z X wieku
Biżuteria w średniowieczu była bardzo ważnym znacznikiem statusu społecznego. Oczywiście, w jej posiadaniu były tylko wyższe warstwy społeczne – duchowieństwo, monarchowie i arystokracja. Najbardziej wpływowe i zamożne jednostki, nosiły biżuterię na co dzień, a przynajmniej wyjściowo. Także dzieci obu płci, strojone były w biżuterię do strojów formalnych.
Korona Cesarza zachodnich Niemiec, II połowa X wieku
Brosza Fuller, IX wiek
Oliwia Gozdek
Więcej o wspomnianych w artykule technikach jubilerskich: Grawerowanie w biżuterii Filigran w biżuterii Emaliowanie w biżuterii
Źródła:
en.wikipedia.org/wiki/Medieval_jewelry
Fotografie:
www.roseberys.co.uk/roseberys-december-quarterly-fine-art-auction-3
www.bloomberg.com/slideshow/2013-03-28/antique-jewelry-at-auction.html
research.uvu.edu/mcdonald/Anglo-Saxon/Art.html
www.allaboutgemstones.com/jewelry_history_middle_ages.html
www.langantiques.com/university/index.php/Medieval_Silver
www.metmuseum.org/toah/works-of-art/2004.274
www.metmuseum.org/toah/works-of-art/1988.15
